Deze tekst heb ik gemaakt, terwijl ik aan mijn fietsbureau zit.
Nee, dit heeft niks te maken met een goed voornemen om meer te sporten in het nieuwe jaar. Het hebben van een fietsbureau is een lang gekoesterde wens.
Sinds een tijdje hebben wij op kantoor fietsstoelen en in hoogte verstelbare bureaus. Dit om te stimuleren dat wij wat meer bewegen tijdens de werkdag. Omdat ik thuis de langste zitdagen maak, wilde ik ook zelf graag zo’n werkfiets.
Gisteren is mijn wens in vervulling gegaan. Ik heb een 35 jaar oude hometrainer op de kop getikt en daar een muziekstandaard op gemonteerd. Blad omklappen, laptop er op en klaar. Mocht je dit zelf willen, zorg dan ook voor een oude hometrainer. Vroeger waren de hometrainers net normale fietsen, met een echt stuur zonder rare metertjes en snoeren. Ik kon zo de stuurstang vervangen door de stang van de muziekstandaard. Simpel en doeltreffend.
Fietsen en typen tegelijkertijd kost best veel energie. Een voornemen om meer te sporten is helemaal niet nodig met zo’n fietsbureau. Zeker als je wat langer doet over een tekstje, zoals ik nu merk.
Sport
Topsport
Onze nationale held heeft het volbracht. Maarten van der Weijden heeft de complete Elfstedentocht gezwommen. Wat een prestatie. Ik heb zijn tocht net als miljoenen anderen op de voet gevolgd. Vorig jaar schreef ik al dat ik vaak aan hem moet denken als ik in het kanaal zwem. Nu het kanaalzwemseizoen weer is begonnen, is dat niet anders.
Ik las in de krant een discussie over of de zwemtocht van Van der Weijden topsport is of niet. Iedereen vindt het een uitzonderlijke en geweldige topprestatie. Maar topsport is het niet. Van der Weijden heeft de regels voor het behalen van zijn prestatie zelf bepaald, hij heeft geen tegenstanders, hoeft niet voor een bepaalde tijd binnen te zijn en kan tussendoor rusten. Dat is heel anders dan een Olympische finale.
Tja, ik moet dan meteen denken aan het boek Verdraaide organisaties: gaat het om het systeem of om de bedoeling?
Stoelmassage
Steeds meer bedrijven hebben speciale programma’s ter bevordering van het fysieke welbevinden van hun medewerkers. Fitte mensen zijn immers minder snel ziek en misschien ook wel productiever. Werkgevers bieden sportprogramma’s, massages, yogalessen, ontspanningsoefeningen, gezonde lunches, mindfulness en meer.
Ik heb twee mensen in mijn omgeving die hun diensten op dit vlak aanbieden. De een geeft deskyoga en de ander stoelmassages. Goed werk, waar de mensen op kantoor veel baat bij hebben. Tot zo ver prachtig.
Maar nu ga ik even zeuren. De verdiensten zijn erbarmelijk. Terwijl een projectmanager of consultant al snel met meer dan 100 euro per uur wordt ingezet, mogen de yogajuf en stoelmasseur voor een paar tientjes aan de slag. En dan ook niet een hele dag van acht uur (als ze dat al zouden volhouden), maar een paar uurtjes rond de lunch. Met dezelfde reistijd, kosten en volledige inzet. Even ouwehoeren bij het koffieapparaat is er niet bij.
Hoe kan dit nou? Vinden we dit soort dienstverlening toch wat minder waard? Dit draagt toch net zo hard bij aan het succes van een organisatie als inhoudelijke consultancy?