Ik las op Internet dat het nieuwe programma The Voice Senior een daverend succes is. Ik heb het programma niet gezien, maar ik vond het wel interessant om de verklaringen voor dit succes te lezen.
Ouderen werden eerder altijd door de media neergezet als zwak en weerloos. Nu lijken ouderen volop van het leven te genieten en zijn ze avontuurlijk. Ouderen hebben veel meegemaakt en niets te verliezen. Daardoor zeggen ze makkelijker wat ze vinden en zijn ze authentiek. Dat vinden kijkers aantrekkelijk.
Ik ben de vijftig gepasseerd en zeg soms tegen mensen gekscherend dat ik al heel oud ben. Uiteraard om van mijn gespreksgenoten geruststellend te horen dat dit best meevalt.
Als ik zie hoeveel moeite ik heb om de leesbril op te zetten die ik nu soms echt nodig heb, dan vind ik oud worden nog niet zo makkelijk te accepteren. Maar ik hoef me geen zorgen te maken. Blijkbaar wordt het leven steeds leuker.
Leesbril
Opeens ander zicht
Al jaren draag ik met veel plezier contactlenzen. Ook al jaren met dezelfde sterkte. Het was nog in de vorige eeuw dat ik mijn laatste oogmeting heb gedaan. Daarna bleek de lenssterkte altijd toereikend. Misschien werd alles langzaam wel wat vager, maar aan slechtere ogen deed ik gewoon niet. Totdat ik vorig jaar een reserverbril moest laten aanmeten en niet meer kon ontkennen dat mijn ogen achteruit waren gegaan. Ik bleef echter lenzen kopen met dezelfde sterkte.
De laatste tijd kon ik de verkeersborden niet goed meer lezen, dus ik had echt nieuwe lenzen nodig. Sinds gisteren draag ik deze. Wat is de wereld prachtig. Maar opeens kan ik de krant niet meer lezen.
Ik was zo trots dat ik nog geen leesbril had. Maar goed zicht veraf betekent op mijn leeftijd blijkbaar slecht zicht dichtbij. Een leesbril is onontkoombaar. Ik ben benieuwd hoe lang ik die ga uitstellen.