Het overkomt me nog wel eens dat ik van een succesvol product of idee hoor, wat ik jaren eerder ook al had bedacht. Soms had ik dan zelfs al grote plannen om het te lanceren. De praktijk is echter dat ik beter ben in het bedenken van iets dan het groot uitrollen.
Onlangs hoorde ik over The Miracle Morning, een ochtendroutine voor een gezond leven. Onder Millenials schijnt het wel populair te zijn. Deze ochtendroutine bestaat uit 6 gewoonten: mediteer, lees, schrijf, beweeg, douche en ontbijt. Het lijkt verdraaid veel op mijn ochtendroutine die ik al zo’n 20 jaar doe en waar ik al in 2011 wat over heb geschreven.
Allemaal gezonde activiteiten. Ik heb er onlangs nog een aan toegevoegd die ik nog niet vind bij The Miracle Morning. Gek doen. Gewoon even heel raar doen: dansen, gekke bekken trekken, zingen, schreeuwen, op je hoofd staan. Probeer het maar eens. Je hele hoofd raakt leeg en je voelt de energie stromen. Crazy Morning.
Gezondheid
20-20-20
Kijk, daar houd ik nu van, praktische adviezen voor een gezonder leven. Ik weet niet meer waar ik het tegen kwam, maar als ik even google dan zijn er duizenden websites die de 20-20-20 regel uitleggen. Het is een wonder dat ik er niet eerder van gehoord heb.
De regel helpt je om bijziendheid als gevolg van veelvuldig schermgebruik af te remmen. Het is heel simpel: als je lang achter een scherm zit, kijk je elke 20 minuten minstens 20 seconden naar een object op een afstand van 20 Brits-Amerikaanse voet (dat is 6 meter). Het houdt je ogen scherp en je hoofd fit.
Het wordt nog mooier als je ook de tip van John Lehrer hiermee combineert. In zijn boek Imagine schrijft hij dat in de verte kijken naar de kleur blauw je creativiteit kan verdubbelen.
Dus… draai je hoofd maar even naar het raam, kijk 20 seconden naar de blauwe lucht en geef je ogen en creativiteit een boost.
Stoelmassage
Steeds meer bedrijven hebben speciale programma’s ter bevordering van het fysieke welbevinden van hun medewerkers. Fitte mensen zijn immers minder snel ziek en misschien ook wel productiever. Werkgevers bieden sportprogramma’s, massages, yogalessen, ontspanningsoefeningen, gezonde lunches, mindfulness en meer.
Ik heb twee mensen in mijn omgeving die hun diensten op dit vlak aanbieden. De een geeft deskyoga en de ander stoelmassages. Goed werk, waar de mensen op kantoor veel baat bij hebben. Tot zo ver prachtig.
Maar nu ga ik even zeuren. De verdiensten zijn erbarmelijk. Terwijl een projectmanager of consultant al snel met meer dan 100 euro per uur wordt ingezet, mogen de yogajuf en stoelmasseur voor een paar tientjes aan de slag. En dan ook niet een hele dag van acht uur (als ze dat al zouden volhouden), maar een paar uurtjes rond de lunch. Met dezelfde reistijd, kosten en volledige inzet. Even ouwehoeren bij het koffieapparaat is er niet bij.
Hoe kan dit nou? Vinden we dit soort dienstverlening toch wat minder waard? Dit draagt toch net zo hard bij aan het succes van een organisatie als inhoudelijke consultancy?
Premie
Vanmorgen hoorde ik op de radio dat verzekeringsmaatschappij DSW als eerste de zorgpremie voor 2019 heeft vastgesteld. De directeur van DSW legde uit hoe de premie tot stand is gekomen. Misschien kwam het door het vroege tijdstip, maar ik vond het een heel ingewikkeld verhaal.
De premie wordt 4,50 euro per maand hoger. Daarmee is de premie lager dan wat de overheid verwacht voor 2019. Volgens DSW stijgen de zorgkosten minder hard dan wat de overheid heeft begroot. Vorig jaar was er een premieverlaging. Deze verlaging was niet hoog genoeg. Daardoor is er geld over en hierdoor is de premie van 2019 weer wat lager. Maar de werkgevers moeten voor een deel ook weer gecompenseerd worden, want de 50-50 verhouding is vorig jaar niet gehaald. Daardoor is de premie weer wat hoger. Enzovoort, enzovoort. Geen touw aan vast te knopen.
Wat ik wel weet is dat wij als gezin voor de tweede keer dit jaar bij onze zorgverzekeraar geen vergoeding krijgen voor alternatieve behandelingen, terwijl dit in verschillende telefoontjes en mailtjes wel is toegezegd. Ik vind ons zorgsysteem maar ingewikkeld.
Voedselparadox
In zijn boek “De voedselparadox” pleit Herman Lelieveldt voor een actievere rol van de overheid om de doorgedraaide voedselketen diervriendelijker, gezonder en duurzamer te maken. Als je het alleen aan consumenten en bedrijven overlaat, verandert er te weinig. We hebben een minister van voedsel nodig.
Herman windt zich op over de gekte rond voedsel. Voedsel is een nieuwe bron van zingeving geworden.
Hij vertelt over Wakker Dier en de plofkip en hoe de markt belooft zich te beteren, maar niets doet. Het helpt dan niet dat het Ministerie van Landbouw zo nauw verweven is met de agrarische sector.
Allerlei aspecten van de voedselproblematiek komen langs in het boek, van Europese voedselbeleid tot TTIP en van gentech tot stadslandbouw.
Ik heb het boek gelezen toen ik met een flinke griep in bed lag. De ernst van Heman’s voedselverhaal kwam extra hard binnen. Als de Partij voor de Dieren had meegedaan met de gemeenteraadsverkiezingen in Deventer, dan had ik er vast op gestemd deze week.