In zijn boek “De voedselparadox” pleit Herman Lelieveldt voor een actievere rol van de overheid om de doorgedraaide voedselketen diervriendelijker, gezonder en duurzamer te maken. Als je het alleen aan consumenten en bedrijven overlaat, verandert er te weinig. We hebben een minister van voedsel nodig.
Herman windt zich op over de gekte rond voedsel. Voedsel is een nieuwe bron van zingeving geworden.
Hij vertelt over Wakker Dier en de plofkip en hoe de markt belooft zich te beteren, maar niets doet. Het helpt dan niet dat het Ministerie van Landbouw zo nauw verweven is met de agrarische sector.
Allerlei aspecten van de voedselproblematiek komen langs in het boek, van Europese voedselbeleid tot TTIP en van gentech tot stadslandbouw.
Ik heb het boek gelezen toen ik met een flinke griep in bed lag. De ernst van Heman’s voedselverhaal kwam extra hard binnen. Als de Partij voor de Dieren had meegedaan met de gemeenteraadsverkiezingen in Deventer, dan had ik er vast op gestemd deze week.