Voor de opleiding Fine Art moest dochter Di Basi een gezelschapsspel maken. Weken dacht ze er over na. Toen ze hulp vroeg, aarzelde ik geen moment. Een spel ontwerpen is iets wat ik altijd heb willen doen.
De opdracht was dat het spel de creativiteit moest stimuleren, dat je anderen moest kunnen plagen en dat je iets zou leren over kunst.
We hadden wilde ideeën over een theaterachtig spel in de tuin of iets met verf, klei of hout, maar uiteindelijk is het een kaartspel geworden: Kunsthandel. Een mix van Koehandel, Kwartet en Kolonisten van Catan. Doel is schilderijen samenstellen door kaarten te ruilen. Een compleet schilderij levert geld op. Degene met de meeste schilderijen wint.
We hebben lang over de spelregels nagedacht. Gewoon spelen bleek echter de beste manier om het spel te vervolmaken. Omdat de regels in het begin niet vaststonden, introduceerde iedereen steeds nieuwe regels. Discussie en ruzie waren het gevolg. Gezellig was dit niet. Toen de spelregels eenmaal duidelijk waren, was het spelen echt leuk. Dat vonden ook de medestudenten van dochter Di Basi, die het spel met een Goed hebben beoordeeld.