Mijn telefoon is vanmorgen op de grond gevallen en nu zit er een barst in. Enorm balen.
Toen het gebeurde, kon ik niet anders dan er een paar flinke krachttermen uitgooien.
Daarna kwam de irritatie richting de tuinierder in het gezin. Waarom had zij dat tuinafval laten liggen na het planten van de hortensias? Daar struikel je toch over?
Hierna kwam de boosheid op mezelf. Hoe kon ik nu met een hond aan de riem en de groencontainer achter me aan trekkend, op mijn telefoon kijken? Heel stom!
Toen mijn ochtendwandeling begon, was ik nog steeds boos en teleurgesteld. De mist en zonsopgang waren prachtig, maar ik zag het niet. De barst maalde door mijn hoofd.
Pas na tijdje kreeg ik wat aandacht voor mijn omgeving. Toen ik thuiskwam, was de teleurstelling en boosheid gelukkig wel weg.
Ik ken de wijze lessen van onthechting en acceptatie. Maar als er een barst in je telefoon zit, is dat nog niet zo makkelijk.