Ongeveer twee jaar geleden zijn onze buren verhuisd. Ze hadden hun huis verkocht, maar nog geen nieuw huis. In hun tijdelijke huurappartement konden ze amper huisraad kwijt, dus het meeste moest opgeslagen of weggegeven. Of wij belangstelling hadden voor twee mooie banken? Echte Gelderlanders, geel leer.
De banken zaten heerlijk, dat moesten we toegeven. Maar wat waren ze groot. Na veel aandringen, hebben we ze meegenomen. Twee keer rijden met onze aanhangwagen. In de keuken, waar we de banken graag wilden neerzetten, pasten ze helaas niet. In de woonkamer ging het wel, maar waren ze eigenlijk ook te groot. We hadden meteen spijt dat we de banken hadden aangenomen.
Toch hebben we ze bijna twee jaar gehad. We wisten niet hoe we ze weg moesten krijgen. Een paar maanden geleden is de eerste bank door de kringloop opgehaald. Thank God. De andere wilden ze niet. Te oud. Ook via gratis ophalen op Marktplaats wilde niemand de bank hebben.
Dit weekend hielden we het niet meer uit. Weg met die bank. Met moeite kregen we hem in de auto en zijn we naar de kringloop gereden. Lang in de zaterdagrij gewacht, maar weer wilden ze hem niet. Toen naar de stort. Gesloten. Andere kringloop. Wilden hem ook niet. Dan gewoon maar ergens in een container gooien? Mag natuurlijk niet, maar we waren langzamerhand wanhopig. We reden een extra rondje door de stad en zagen twee lege bouwcontainers. Maar we durfden de bank daar toch niet achter te laten. Na een dik uur kwamen we weer thuis. Met de bank achterin de auto. Hij staat nu in de schuur. Komen we er ooit van af?