Als liefhebber van creatieve expressie geloof ik heel erg in onmiddellijk doen. Niet eindeloos nadenken voordat je het eerste woord intypt, de eerste toon aanslaat of de eerste lijn tekent. En ook niet eindeloos schaven als de expressie klaar is. Gewoon aan de slag. Instant.
Terwijl het woord instant in mijn hoofd opkomt, denk ik opeens aan de Instant Composers Pool (ICP), het jazz improvisatiegezelschap uit de jaren zestig wat nog steeds bestaat. Toen ik in Amsterdam studeerde, was ik een groot fan. In het Bimhuis deed ik wekelijks hard mee met de geïmproviseerde muziek.
Ik had nooit echt bij de naam stil gestaan, maar realiseer me nu dat instant natuurlijk slaat op de onmiddellijke compositie. Gewoon nu spelen wat er nu opkomt. Heerlijk. Vooral voor de musici. Voor de toehoorders is het niet altijd even makkelijk te volgen. Maar creatieve expressie gaat natuurlijk ook primair om de expressie en niet persé om het behagen van het publiek.