Er was een koning die nieuwsgierig was naar wat er in het klooster gebeurde. Hij vroeg overal: “Wie is de beroemdste Meester?” Hij ontdekte dat dit Nan-in was. De koning wilde Nan-in wel eens ontmoeten en toen hij het klooster inging, ontmoette hij een houthakker. Hij vroeg heM: “Waar kan ik Meester Nan-in vinden?”
De houthakker dacht even na en antwoordde: “Op dit moment kunt u hem niet vinden.”
De koning zei: “Waarom kan ik hem niet vinden? Begrijpt u wel hoe belangrijk ik ben?”
“Dat is niet van belang. Wie u ook bent, u zult hem niet vinden.”
“Is hij de deur uit?” vroeg de koning.
“Nee hoor, hij is binnen” antwoordde de houthakker.
“Is hij dan bezig met een ceremonie of zo iets?” vroeg de koning.
De man zei: “Hij is op dit moment voor uw neus aan het hout hakken. Als ik hout hak, ben ik een houthakker.”
De koning begreep er niets van “Meester Nan-in die aan het hakken is?”
Het werd winter en de koning bezocht weer het klooster. Daar zag hij Meester Nan-in. Hij leek op de houthakker. De koning vroeg “Bent u dezelfde man die hout hakte?”
De man zei: “Nu ben ik Meester Nan-in. Ik ben niet dezelfde man. De situatie is veranderd.” De koning was volledige verward. Hij ging terug naar het hof. “Die man is volslagen krankzinnig.” zei de koning tegen zijn naasten.
Een van de mannen aan het hof antwoordde: “U hebt de essentie gemist. Als de man hout hakt gaat hij daar helemaal in op.. Er is dan niets wat kan beweren dat hij Meester Nan-in is. Hij is alleen maar houthakker.”