Ons huis ligt aan het einde van een zandweg. Een zandweg is best charmant, maar niet ideaal. Een zandweg gaat zijn eigen gang. Door het weer, het berijden en het groeiende gras verandert de zandweg voortdurend. Kuilen en bobbels komen en gaan. Nu, na de winter zijn de kuilen extra diep. Dit is een drama om over heen te rijden. Het is een uitdaging om dit zo snel en goed mogelijk te verhelpen.
We hebben al van alles geprobeerd: kiezelstenen, puin, dakpannen, half ingegraven bakstenen. Alles helpt. Voor even. Dan zijn ze er weer de kuilen.
Dit weekend heb ik graspollen uit de nieuw aangelegde moestuin in de kuilen gegooid. Iets te uitbundig, want ze komen hoog boven de zandweg uit. In plaats van door de kuilen te rijden, moet ik nu over flinke hobbels heen. Helemaal niet fijn. Maar ik weet dat het maar voor even is. Binnen de kortste keren heeft de zandweg weer zijn eigen kuilen gevormd.