De Soestwetering, het kanaaltje langs mijn huis, wordt flink onder handen genomen. Het waterschap maakt natuurvriendelijke oevers en zorgt voor extra waterberging. Meer biodiversiteit en klimaatadaptief zoals dat in moderne opgave-termen heet. Vooral de ijsvogels zijn meer dan welkom.
Het gaat met veel geweld gepaard. Grote machines maken de oevers vlakker en graven plassen voor het extra water. Alle boeren uit de omtrek profiteren mee. In ruil voor transport over hun land krijgen ze zand om hun weiland op te hogen. Het lijkt de Sahara wel om mijn huis. Overal bulten zand.
Deze week werd ik opgeschrikt door het geluid van motorzagen. Het bleek dat ook het bosje naast mijn huis plaats moest maken voor het water. Meer dan 20 bomen zijn gekapt. Eiken, beuken, berken. Grote, trotse bomen die hier al decenia het huis uit de wind houden. Heel verdrietig. Hoe natuurvriendelijk kun je zijn? Wij hebben een paar bomen gekregen voor brandhout. Ik ga ze straks extra bedanken als ik ze in de kachel stop.
Zagen
Man en hout
Vorig jaar was er een tijdje een hype rond het boek De man en het hout. Het boek gaat over kappen, hakken, stapelen en het in de fik steken van hout. In DWDD bespraken stoere BN-ers hun liefde voor houtwerk. Ik was jaloers. Ik stook al 10 jaar elke winterdag een houtkachel, maar had nog nooit zelf gezaagd of gehakt. Ik durfde niet.
Tot dit weekend. Deze winter waren twee bomen van mijn erf omgewaaid in het weiland van de buurman en die moesten weg voordat hij ging mesten. Ik heb een kettingzaag gekocht en ben gewoon begonnen. Wat een plezier. De zaag ging door de bomen als een warm mes door de boter. Binnen een mum van tijd lagen er prachtige houtstammen op het erf om te splijten. Ik kon er niet genoeg van krijgen.
Als bonus heb ik ook eindelijk een activiteit gevonden die mijn puberzoon leuk vindt om samen met zijn vader te doen. Mannenwerk.