Roofsesjun

Als ik filmmaker zou zijn, dan zou ik een documentaire maken over oefenruimtes. Oefenruimtes voor amateurbandjes. Alles komt daar samen: creativiteit, dromen, talent, liefde, ruzie, hard werken, plezier en vooral heel veel verschillende muziekstijlen.
Gisteren oefenden wij in een typische oefenruimte. Op een industrieterrein. Alleen vindbaar met de juiste instructies.
Binnen ongezellig TL-licht, dubbele deuren, veel wandisolatie en natuurlijk grote luidsprekers. Te veel power voor de kleine ruimte. Het drumstel was zoals gewoonlijk slecht. Onze drummer speelde achter een glazen scherm. Helaas kon hij de blazers daardoor niet meer horen, waardoor de repetitie voor hem eigenlijk bij voorbaat mislukt was.
Na bijna drie uur repeteren waren we klaar. Normaal drinken we dan nog een biertje. De ontspanningsruimte vonden we dit keer iets te ongezellig. Hoe veelbelovend de foto’s van succesbands aan de muur ook waren. Ook de doffe muziek die uit de andere oefenruimtes klonk, motiveerde ons niet om te blijven. Veel hard rock met een vleugje Ierse folk. Niet onze stijl.
Toch zou het beste leuk zijn om die andere bands eens te interviewen…