Deze week heb ik twee presentaties gegeven. In beide gevallen voor onbekend publiek, in beide gevallen sprak ik vroeg op de dag, in beide gevallen duurde de presentatie zo’n drie kwartier.
Toch was er een enorm verschil. In de ene sessie ben ik de hele tijd blijven zenden. In de andere heb ik halverwege aan de mensen gevraagd om op te staan en naar voren te komen. Ik heb PowerPoint uitgezet en heb mensen input gevraagd op geeltjes. Deze hebben we op een flipover geplakt en besproken. Je voelde de energie gaan stromen.
Zo anders dan bij de andere sessie. Daar had ik na het verhaal een ongewis gevoel. Hadden de mensen het wel leuk gevonden?
Vanaf nu ga ik alleen nog maar actieve werkvormen gebruiken als ik moet presenteren.
Misschien hebben de mensen van beide presentaties wel evenveel opgestoken, maar het enthousiasme was bij de tweede sessie zo veel groter. Bovendien kan ik de deelnemers nu behalve mijn eigen slides ook een weergave van hun eigen geeltjes teruggeven. Dit verhoogt vast de betrokkenheid en de impact.
Presentatie
Master
De Universiteit van Utrecht presenteert deze week haar masteropleidingen. Ik heb het geluk dat mijn dochter mij graag betrekt in de masterkeuze, dus ik mocht met haar mee naar de voorlichtingsavond.
Ik zag twee typen voorlichting. Bij sommige presentaties lag de nadruk op het hogere doel van de opleiding, waarom de studenten voor de opleiding kozen en wat ze er vervolgens allemaal mee konden. Andere opleidingen hadden veel meer de focus op de toelatingseisen, het vakkenpakket, het aantal contacturen en de opbouw van de studie.
Ook bij de studenten zag je dit onderscheid. Sommige studenten waren vooral geïnteresseerd in de inhoud, anderen meer in de praktische gang van zaken.
Mijn dochter hoorde bij de eerste groep. Haar voorkeursmaster had gelukkig een inhoudelijk en visionair verhaal. Organisaties helpen om zich aan te passen aan maatschappelijke veranderingen. Daar hebben we wat aan. Vanuit deze opleiding studeren er ieder jaar vijfentwintig studenten af die klaar zijn voor deze taak. Als het aan mijn dochter ligt, is zij daar straks één van.
Klimaattafel
Ed Nijpels was begin dit jaar nog zo optimistisch over de 49% minder CO2 uitstoot die het kabinet samen met ons wil hebben gerealiseerd in 2030. Gisteren liet het Planbureau voor de Leefomgeving weten dat de plannen voor het halen van de klimaatdoelen veel te vaag zijn. Bovendien is er te weinig daadkracht bij de onderhandelaars aan de klimaattafels. Het heeft vast weer te maken hebben met de vraag wie deze grote ambitie moet betalen.
GIS zal niet direct een oplossing bieden voor de financiering, maar kan wel een bijdrage leveren aan inzicht en samenwerking.
Vorige week was er op de GIS Conferentie een goed verhaal van Omgevingsdienst Midden-Holland over hoe GIS in de gemeente Bodegraven-Reeuwijk helpt om samen met bewoners en bedrijven te bepalen wat de beste locaties zijn voor duurzaamheidsprojecten. Mensen konden tijdens werkateliers hun voorkeurslocaties voor zonneparken en windmolens op kaart aangeven. Een storymap laat het resultaat zien van deze lokale klimaattafel.
Keynote
Mijn keynote presentatie voor de GIS Conferentie zit er op. Het was spannend, maar leuk en leerzaam. Hierbij een korte terugblik op het proces.
Al in maart is mij gevraagd of ik wilde spreken. Ik heb flink geaarzeld, maar toch ja gezegd. Nieuwe ervaringen maken het leven mooi.
Ergens in april bedacht ik het onderwerp: hoe om te gaan met de veranderingen van deze tijd vanuit GIS perspectief.
Net voor de zomervakantie had ik het verhaal op papier. Een hele opluchting. Nu kon ik feedback vragen aan anderen.
De laatste weken heb ik de slides gemaakt en een paar keer geoefend.
Ik wilde persoonlijk starten en eindigen. Ik heb gekozen voor een foto van mezelf van 25 jaar geleden aan het begin en een recente foto als afsluiting. De kracht van GIS is in 25 jaar niet veranderd, maar de impact is veel groter.
Op de oude foto droeg ik dezelfde stropdas als tijdens de presentatie. Een subtiel detail, maar aan het geroezemoes in de zaal merkte ik dat het publiek bij de les was.
Bedankt voor uw aandacht.
GIS Haiku
De presentatie die ik over drie weken mag geven is grotendeels af. Ik worstel alleen nog met de afsluiting. Ik wil net zo origineel eindigen als ik begin. Maar hoe doe ik dat?
Ik had al eerder bedacht dat ik Ginova zou kunnen opvoeren als de ideale GIS adviseur. Een leuk idee, maar dan zou ik meer over Ginova en haar leven moeten vertellen en daar heb ik de tijd niet voor.
Gisteren kreeg ik het idee om een GIS Haiku voor te dragen. Ik kan dan een mooie verwijzing maken naar een eerdere GIS Conferentie waar ik de tip over de haiku kreeg. Ik denk dat het een origineel idee is, maar ik heb besloten het niet te doen. Ik ga gebruik maken van een persoonlijke foto. Welke foto dat is, vertel ik pas nadat ik de presentatie heb gegeven.
Toch wil ik de GIS Haiku wel graag met je delen:
Opgaven, kansen
GIS biedt inzicht en verbindt
GIS voor ieder-een
Worden wie je bent
Het motto van de Vrije School is worden wie je bent. Ik gun mijn kinderen niets liever dan dat, dus de keuze voor de middelbare school was zes jaar geleden snel gemaakt. Stilletjes hoopte ik zelf ook nog wat te leren over wie ik ben.
De school heeft de belofte aardig waargemaakt. Met een lesprogramma voor hoofd, hart en handen zijn de kinderen begeleid in hun ontwikkeling van puber naar jong volwassene. Hoogtepunt was de Parcivalperiode, waarin de kinderen op zoek gingen naar hun eigen graal. Een echte vuurproef markeerde de stap naar volwassenheid.
Afgelopen week hebben de twaalfdeklassers hun eindwerkstuk gepresenteerd. Onderwerpen als ontwikkelingssamenwerking, ademhaling en het onderwijssysteem werden afgewisseld met muziek en schilderijen. De leerlingen vertelden hun verhaal als ervaren Tedsprekers: persoonlijk, zelfverzekerd en met passie. Op een enkeling na waren ze heel duidelijk over hun doel na school. Het zou zo maar kunnen dat ze zijn geworden wie ze zijn.