De herfst is op zijn mooist. Het heeft niet echt gestormd de laatste tijd, waardoor veel bladeren nog aan de bomen zitten. Ze hebben de prachtigste kleuren van lichtgeel naar donkerbruin. Ook op de grond zijn ze schitterend. Door de droogte zijn ze niet modderig en vies, maar nog vol van kleur. Het valt me nu pas dat de naaldbomen in mijn wandelbos allemaal lariksen zijn. Ook deze worden langzaam geel.
Ik heb vanmorgen tijdens mijn boswandeling volop genoten van de herfstpracht. Het enige jammere was dat met de herfst ook het werk in het bos toeneemt, met het bijbehorende lawaai. Er werd volop gezaagd. De ene na de andere boom viel op de grond en werd met veel geweld afgevoerd. Zo’n zeurende motorzaag in het bos is irritant, maar hoort erbij.
Verrassender was het geluid van een bladblazer. Het groenbedrijf was druk bezig om een bospad schoon te blazen. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Bladeren blazen in het bos is als water naar de zee dragen. Misschien wilden de groenwerkers wel net als ik gewoon van het bos genieten. In plaats van bladblazen in een saaie woonwijk.
Kettingzaag
Man en hout
Vorig jaar was er een tijdje een hype rond het boek De man en het hout. Het boek gaat over kappen, hakken, stapelen en het in de fik steken van hout. In DWDD bespraken stoere BN-ers hun liefde voor houtwerk. Ik was jaloers. Ik stook al 10 jaar elke winterdag een houtkachel, maar had nog nooit zelf gezaagd of gehakt. Ik durfde niet.
Tot dit weekend. Deze winter waren twee bomen van mijn erf omgewaaid in het weiland van de buurman en die moesten weg voordat hij ging mesten. Ik heb een kettingzaag gekocht en ben gewoon begonnen. Wat een plezier. De zaag ging door de bomen als een warm mes door de boter. Binnen een mum van tijd lagen er prachtige houtstammen op het erf om te splijten. Ik kon er niet genoeg van krijgen.
Als bonus heb ik ook eindelijk een activiteit gevonden die mijn puberzoon leuk vindt om samen met zijn vader te doen. Mannenwerk.