In de krant staat een portretje over Splinter Chabot die in een grote strandstoel zit op het strand van Scheveningen met vijf boeken bij zich. Hij leest ze die middag allemaal. Volgens Splinter kan je interessante verbindingen leggen tussen de boeken als je ze tegelijkertijd leest.
Ik vind het wat overdreven, maar realiseer me dat ik op dit moment ook in vijf boeken aan het lezen ben. Een biografie over Boeddha, Getting Things Done, Verdraaide Organisaties, Backbone en Made in Europa. En verdraaid, je gaat automatisch verbindingen leggen. Vooral het boek van Wouter Hart over leven en werken vanuit de bedoeling is daarbij een mooie inspiratiebron. Is dat immers niet wat Boeddha deed, wat grote kunstenaars doen, wat ieder man zou moeten doen? En wat echt gaat lukken als je via Getting Things Done je hoofd hebt leeggemaakt van alle ruis zodat er ruimte is om te doen wat de bedoeling is?
Boeken
Made in Japan
Ik heb van mezelf een nieuwe saxofoon kado gekregen. Na 10 jaar op een Ultra-Cheap horn te hebben gespeeld, was het tijd voor een echte sax. De oude saxofoon speelde fijn, maar ik had schoon genoeg van het kwakende geluid.
Het is een Yamaha geworden. Een degelijke YTS32 Made in Japan. Wat ben ik blij.
Ik heb hem gekocht bij Q-Sax, met de Q van Quality.
Q-Sax is weliswaar een echte saxofoonwinkel, maar wel als hobby erbij. Toen ik de sax vanmiddag ophaalde, werd ik verwelkomt door de allernieuwste Toyota Rav4. Compleet met reclameopdruk. Meneer Q-sax blijkt naast saxfreak ook directeur te zijn van drie Toyotavestigingen. Toyota, ook zo’n Japans kwaliteitsmerk. Net als Yaganisawa, van de absolute topsaxofoons die Q-sax ook verkoopt.
Q-sax is net als ik een liefhebber van Japanse makelij. Ik heb een Ibanezbas uit Japan, een Fenderbas uit Japan, een Yamahakeyboard uit Japan en uiteraard een Toyota Prius uit Japan. Geen idee waar de aantrekkingskracht voor Made in Japan vandaan komt. Aan de sushi zal het niet liggen. Daar ben ik geen fan van. Misschien heeft het te maken met de uitzonderlijke kwaliteit van de boeken van Murakami.
Bibliotheek
Mijn woonplaats heeft een nieuwe Openbare Bibliotheek. Een architectonisch hoogstandje vol met meubels van gerecyclede materialen.
Al sinds ik mij kan herinneren hou ik van de Bibliotheek. In het dorp waar ik ben opgegroeid, stond ik bekend als de veellener. Eén keer per week was de bieb open en dat was voor mij te weinig. Ik had mijn maximaal vier boeken vaak na een paar dagen al uit.
Onze nieuwe bibliotheek is heel anders dan mijn vroegere bieb. Natuurlijk zijn er nog boeken te lenen, maar je kunt er nu studeren, werken, muziek maken, 3D-printen, vergaderen, eten, drinken. Het gaat veel meer over beleving. Ik vind het een goed initiatief. Op deze manier komen er weer meer jongeren in de bieb. Wie weet dat ze soms ook een boek lenen.
Het moet heerlijk zijn om deze bieb te werken. Het personeel heeft echter één uitdaging. De gastvrijheid van de bibliotheek nodigt ook wat minder sociale types uit. Hoe ga je daar mee om? Iedereen is welkom natuurlijk, maar hun harde praten maakte mijn beleving vandaag iets minder positief.
Boekverslag
Regelmatig hoor je dat tieners amper nog boeken lezen. Begin dit jaar constateerde het Sociaal en Cultureel Planbureau dat het aantal tieners dat wekelijks minstens 10 minuten aaneengesloten leest sinds 2006 is gedaald van 65 naar 40 procent. Ik ken een tiener (ik zal zijn naam niet noemen om hem te beschermen tegen gezeur op school) die zijn hele middelbare schoolperiode nog nooit een boek heeft uitgelezen.
Deze week had hij de opdracht om een Oudnederlands boek te lezen. Hij had hiervan de digitale versie gevonden op Internet en gezien dat het maar 40 pagina’s lang was. Of ik het even op de e-reader wilde zetten, dan kon hij het gaan lezen. Uiteraard wilde ik dat.
Het is helaas niet gelukt. Ook de 40 pagina’s waren te veel. Hij heeft zondag zijn boekverslag gemaakt en een wereld aan bronnen gebruikt. Echter niet het boek zelf. Natuurlijk heeft hij veel geleerd en zijn digitale vaardigheden verbeterd, maar wat had ik hem graag aan het lezen gehad.
Zelfhulpboeken
Boeken voor zelfhulp, zingeving en persoonlijke ontwikkeling zijn populair. Op Internet vind ik hiervoor verschillende redenen.
Door de afgenomen rol van religie zoeken mensen andere bronnen voor inspiratie en hulp.
Bovendien zijn er minder taboes op psychische en sociale problemen. Veel mensen schrijven hier openhartig over en anderen lezen het graag.
Tenslotte leeft de opvatting dat een succesvol en gelukkig leven maakbaar is en zelfhulpboeken helpen hierbij.
Ik houd zelf ook van dit soort boeken, maar misschien net om wat andere redenen.
Ten eerste realiseer ik me door het lezen van ervaringen en tips van anderen, dat ik het best goed voor elkaar heb.
Daarnaast lijkt het vaak of er al iets verandert terwijl ik aan het lezen ben.
Zo heb ik naar aanleiding van Dromen, durven, doen mijn idee om meer creatieve dingen te maken nog op geen enkele manier concreet gemaakt zoals het boek adviseert, maar toch voel ik me al veel creatiever dan eerst. Is dat even makkelijk.