De lente is de mooiste tijd van het jaar. Dan weet ik weer waarom het zo leuk is om buiten te wonen. De natuur verandert waar je bij staat. ’s Ochtends zie je alleen nog zwarte grond en ’s avonds is er opeens het eerste groene teken van een slaplantje. Of is een tulp tot bloei gekomen. Of heeft de bloesem in de perenboom plaats gemaakt voor groene blaadjes.
De beukenhaag is voor mij kampioen verrassingen. De hele winter blijft de haag haar blad houden. Bruin en dor weliswaar, maar altijd vol. Deze lentedagen ontstaan er dan opeens groene plekken. Zomaar willekeurig. Onder, boven. En elke dag een paar meer. De haag ziet er uit als een levend impressionistisch schilderij. Prachtig. Het proces kan mij niet lang genoeg duren. Dit komt ook wel een beetje, omdat ik weet dat ik aan het werk moet als de haag weer helemaal groen is. Dan begint het jaarlijkse snoeiwerk. Nog even niet gelukkig.